Οι αλλοδαποί χωρίς άδεια διαμονής έχουν πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα κατ’ εξαίρεση σε περιπτώσεις έκτακτων ή/και λοιμωδών περιστατικών. Αυτός ο περιορισμός δεν ισχύει για τα παιδιά (<18 ετών).

Ειδικότερα για αλλοδαπούς που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIVή άλλα λοιμώδη νοσήματα, όπως για παράδειγμα η φυματίωση, η νομοθεσία προβλέπει τη χορήγηση δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, εάν δεν μπορεί να τους χορηγηθεί αποτελεσματική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη χώρα καταγωγής ή επιστροφής τους.

Σχετική νομοθεσία

Άρθρο 84, παράγραφος 1 του Νόμου 3386/2005: «Οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οργανισμοί και επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης υποχρεούνται να μην παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε υπηκόους τρίτης χώρας, οι οποίοι δεν έχουν διαβατήριο ή άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο που αναγνωρίζεται από διεθνείς συμβάσεις, θεώρηση εισόδου ή άδεια διαμονής και γενικά δεν αποδεικνύουν από έχουν εισέλθει και διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα. Εξαιρούνται τα νοσοκομεία, θεραπευτήρια και κλινικές, όταν πρόκειται για υπηκόους τρίτων χωρών που εισάγονται εκτάκτως για νοσηλεία και για ανήλικα παιδιά, από το ΤΕΠ του κάθε Νοσοκομείου για έκτακτο – επείγον ή/και λοιμώδες περιστατικό.»

Άρθρο 11, παράγραφος Ετου Νόμου 2955/2-11-01 (ΦΕΚ Α 256): «Σε αλλοδαπούς οικονομικούς μετανάστες που έχουν μολυνθεί από τη λοίμωξη HIVή άλλα λοιμώδη νοσήματα, εφόσον χρήζουν θεραπευτικής αγωγής και δεν μπορεί στη χώρα προέλευσής τους ή και επιστροφής τους να χορηγηθεί αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή, χορηγείται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.»